می گن تو زندگی دو جور روز داریم، روزهای مشکل و گرفتاری و روزهای آسونی و خوشی. ولی به نظر من دو جور روز دیگه هم داریم که ترکیبش با این روزها چهار جور روز رو می سازه 🙂 روزهای شلوغی و پر کاری و روزهای بیکاری و سکوت محض! حکمت روزهای سخت و آسون رو هممون می دونیم، این که بدونیم دنیا می گذره، به خودمون مغرور نشیم و به دنیا دل نبندیم و توکلمون فقط به خدا باشه. ولی کسی می دونه حکمت روزهای شلوغی و خلوتی چی اه؟ به نظرم حکمتش اینه که بدونیم لحظه های بیکاری و خلوتی و سکوت مون چقدر با اهمیت ان و اون ها رو غنیمت بدونیم و به جای گذروندن تک تک این لحظات به تفریح و ایجاد دوباره شلوغی و سرخوشی، با خودمون بیشتر خلوت کنیم و به خودمون و گذر عمرمون عمیقا فکر کنیم. برای این قدر این سکوت رو بدونیم و در خودمون غور کنیم و نفس هامون رو بشمریم و به قلبمون نگاه کنیم تا بتونیم حقیقت وجودمون رو بشناسیم و قدر عمرمون رو بهتر بدونیم. چقدر بده که این روزهای مهم رو به همین سادگی رها می کنیم که بگذره ☹ واقعا حسرت بزرگی به همراه داره.